เด็กชายมต้นคนหนึ่ง ม.ต้น ก้มหน้าก้มตาอย่างคนขี้อาย
ไปสมัครเป็นดุริยางค์
เครื่องดนตรีที่เขาเลือก
คือ อัลโต้ แซกโซโฟน
นั่นคือจุดเปลี่ยนชีวิตเด็กผู้ชายคนนี้
เด็กคนนี้ชื่อเต้าฮวย
จบ ป.6 มาได้คาบลูกคาบดอก
ด้วยความที่มีบุคลิกเหมือนเด็กพิเศษ
เกือบถูกคุณแม่พาไปเรียนโรงเรียนเด็กพิเศษ
ตามคำแนะนำของคุณครู
แต่ด้วยเหตุผลอะไรก็ตามที
ทำให้เด็กคนนี้ได้เรียนที่ ม.ต้น
โรงเรียนปกติ
เขาได้เข้าเรียนแล้ว
ได้เวลาที่จะต้องเลือกกิจกรรม
เขาคิดอยู่นานกิจกรรมอะไร
ที่จะทำให้เขาหายขี้อาบ
ไม่ชอบสบตาคนก้มหน้าอย่างเดียว
เหมือนเด็กปัญญาอ่อน
เป็นเหมือนคนทั่วไป
ดช.เต้าฮวย ตัดสินใจเลือก
ชมรมดุริยางค์
อัลโต้ แซกโซโฟน
ตลอด 3 ปี
เต้าฮวย เป่าอัลโต้ แซกโซโฟน
หน้าเสาธงทุกเช้า
จากเด็กที่อ่านโน้ตดนตรีไม่เป็น
กลับอ่านโน้ตเป็น
จากเด็กไม่กล้าแสดงออก
กลับกล้าแสดงออก
จากเด็กที่ไม่มีเป้าหมาย
กลับมีเป้าหมาย
เขาได้รับเป้าหมาย
และโอกาสจากครูดุริยางค์ของเขา
จากการส่งใบปลิวในโครงการ
รับสมัครครูของสถาบันดนตรี
สยามกลการที่ใช้เวลาในการฝึก
2 ปีเต็ม ฝึกภาคทฤษฎี
และปฏิบัติ รวมถึงการเขียนแผนการสอน
การเผชิญหน้าต่างๆในห้องเรียน
เด็กคนนี้ตั้งใจเรียนจบหลักสูตร
และมีบุคลิกห่างไกลจากคำว่า
เด็กพิเศษไปมากแล้ว
และเขามาถึงจุดที่
เขาเรียกตัวเองว่าครูสอนดนตรี
